7 maja 2023,r. po ciężkiej i długiej chorobie w wieku 75 lat zmarł Stanisław Ogorzały ps. „Kicia” – Ikona Sandecji, bramkarz i trener wielu pokoleń piłkarskich. Śp. Stanisław urodził się 27.01.1948 r., W klubie Sandecja pojawił się w listopadzie.1962 r . i od samego początku swojej przygody z piłką „bronił bramki” swojego ukochanego klubu. Z powodu Jego kociej zwinności, refleksu i skoczności został nazwany „Kicia”. Karierę zakończył w 1978 r. stając ponad 300 razy między słupkami bramki. Po zakończeniu bogatej kariery piłkarskiej rozpoczął pracę z młodzieżą – trampkarzami a następnie z juniorami Sandecji, gdzie w roku 1998 r. juniorzy młodsi zajęli 4 miejsce w Polsce. Przez kilka lat był asystentem trenerów Sandecji, a w latach 2006-2008 był trenerem KS”Dunajec” Nowy Sącz, następnie „A-klasowej drużyny Piatkowa/Łęg. Należy również wspomnieć, że na początku lat 60-tych ubiegłego stulecia był też czołowym hokeistą Sandecji. Od początku powstania Rady Seniorów pełnił funkcję członka. Był stałym członkiem Pocztu Sztandarowego Sandecji. Jako bramkarz, nie wahał się odważnie wybiegać ze swej bramki, by wyłapywać górne dośrodkowania. Jego największymi atutami były jednak kocia wręcz zwinność, znakomita skoczność i świetny refleks. Do historii klubu przejdzie jego postawa w obrosłym legendą meczu z 1968 roku Sandecji o Puchar Polski na ówczesne czasy z I-ligowym ŁKS Łódź. Śp. Stanisław dokonywał w tym spotkaniu cudów zręczności. Bronił niemal wszystkie uderzenia Sadka czy Suskiego, sławnych wówczas reprezentantów Polski. Skapitulował dopiero przy stania 1:1 po atomowym strzale pierwszego z wymienionych. Śp. Stanisław zawodniczą karierę zakończył w roku 1978. Aktywność swą skoncentrował na działalności szkoleniowej. Rozpoczynał – jakże by inaczej – od pracy z młodymi adeptami futbolu. Szkolił najpierw trampkarzy, następnie juniorów, by wylądować w końcu w seniorskiej piłce. Jego dokonania w pracy z młodzieżą dostrzegł Ireneusz Adamus. Zaproponował mu asystenturę przy pierwszym zespole. Nie odmówił. A kiedy pod koniec rozgrywek sezonu 2002/2003 tenże Adamus opuścił nagle drużynę, sam, wraz z innym byłym bramkarzem „Kolejarzy” Wiesławem Spieglem, przejął na kilka tygodni pieczę nad trzecioligową ekipą. O Ogorzałym jako asystencie w samych superlatywach wyrażają się jego byli przełożeni. Kończący swą misję w Nowym Sączu b. trener Reprezentacji Polski Adam Nawałka powiedział „Żal mi opuszczać tych młodych zawodników, z których wielu może naprawdę sporo w piłce osiągnąć. Ale jestem spokojny. Dopóki w Sandecji pracować będą tacy ludzie jak Staszek Ogorzały, napływ piłkarsko uzdolnionej młodzieży do klubu nie będzie zahamowany”.
Został odznaczony wieloma medalami i wyróżnieniami: m/innymi: Złotym Krzyżem Zasługi /2011/, Srebrną Honorową Odznaką PZPN /1995/, Złotą Odznaką Honorową KOZPN w Krakowie /1999/ Medalem „80-LECIA PZPN” /2000/, Złotą Honorową Odznaką MZPN Karków /2008/, Medalem „90-lecia MZPN Kraków” /2012/, Złotą Honorową Odznaką OZPN Nowy Sącz /1986/, Złotą Honorową Odznaką Nowosądeckiego Podokręgu Piłki Nożnej /2023/, Ambasadorem Futbolu Małopolskiego /2012/, Złota Honorową Odznaką Rady Seniorów OZPN Nowy Sącz /2019/.